‘Jongeren zijn nu geen prio’. Het woord komt een aantal keren voorbij. Of het nou gaat over het aantal partijen dat meedoet aan de verkiezingen, over ons pensioenstelsel of over de grootste problemen op de arbeidsmarkt, de balans is zoek. Columnist en auteur Roel Janssen praat met vier jonge vertegenwoordigers van vakbonden en verzekeraars over politiek, pensioen en de problemen op de arbeidsmarkt.
Het gesprek vindt plaats in het insuranceLAB bij het Verbond en gaat specifiek over de problemen van jongeren. Waar lopen zij tegenaan op de arbeidsmarkt? Is pensioen een ver-van-hun-bed-show? Hoe kijken zij naar solidariteit? De sfeer is meteen uitermate relaxed en als het voorstelrondje achter de rug is, trapt Roel af. ‘De verkiezingen komen eraan. Kijken jullie ernaar uit?’ Semih (voorzitter CNV Jongeren, red.) noemt de verkiezingen spannend. ‘We hebben er niet wekelijks mee te maken. Onderweg hier naartoe las ik dat er 28 partijen meedoen. Laten we het eens over keuzestress hebben. Het wordt echt een uitdaging om uit te zoeken welke partij het meest tegemoet komt aan al je wensen’.
Jeugdwerkloosheid
Op de vraag van Roel wat mist in de diverse verkiezingsprogramma’s reageert semih ferm en bezorgd tegelijk. ‘Goede banen. De jeugdwerkloosheid is echt een probleem, maar het is te weinig zichtbaar. Ik spreek zoveel jongeren die geen baan hebben of werk onder hun niveau doen. Een hbo’er doet het werk van een mbo’er en de laatste zit werkloos thuis. De jeugdwerkloosheid moet veel hoger op de politieke agenda’. Hetzelfde geldt wat hem betreft voor het sociaal leenstelsel. ‘Ik maak me daar echt zorgen over. De beste investering die we als samenleving kunnen doen, betreft het onderwijs, maar wij zetten de toegankelijkheid van ons hoger onderwijs onder druk en laten jongeren een opleiding uit eigen zak betalen. Dat klopt niet’.
Arbeidsmarkt
Semih: ‘Het is voor jongeren, die van stage naar stage naar flexbaan naar tijdelijk contract gaan, niet makkelijk.’ Roel vraagt naar het grootste probleem en ook nu blijken de tafelgenoten eensgezind te zijn: onzekerheid. Kristina maakt zich vooral zorgen over de lage starterssalarissen. ‘Jongeren worden gewoon afgewimpeld. Wat vroeger een startersbaan was, is nu een stage.’ Voor Semih is het ongelijke speelveld een heikel punt. ‘Die concurrentie tussen collega’s slaat nergens op. Iemand wordt ontslagen, wordt zzp’er en gaat concurreren met zijn eerdere collega’s. Jongeren zijn onzeker en vragen zich af of ze volgend jaar nog werk hebben. Onzekerheid troef.’ Volgens Semih hoort stage bij het onderwijs, niet op de arbeidsmarkt. ‘Een vaste baan is voor jongeren verder weg dan ooit.’
Geïnteresseerd in het hele artikel? Download hieronder het hele rondetafelgesprek dat deze maand is gepubliceerd in Verzekerd! van de Bond van Verzekeraars.
